Umrumdan taşıyor zamansızlığım.
İsmin içimde titriyor sesin sesime düşüyor; ses veriyorum... Oysa sen en sağır yarasın yüreğimde...

Gözlerini günceme düşürdüğümden bu yana
yorgunum gitmelerin tümüne.
Gözlerini günceme düşürdüğüm günden bu yana
dipnotlarda çürüyor sevda adına ne varsa...

Meğer ne çok beklemişim gelmeyişlerini.
Sen beni anlarsın be usta
ne garip sıkıntıdır şu suskunluğuma en uygun makamı bulamamak.
İçimin buz kestiği yerden çıkıp geliyorsun gözlerime.
Sen geldiğinde ise düşürmüş oluyorum düşünden kendimi...

Kahraman Tazeoğlu