MAVILERLE UYANMAK
yedi iklim geçer,
agarip solan güz isiklarindan
yalan pencerelere dogru...
uykularda olur ne olursa
yanginlar,
takvim ziyanlari,
gömülü sevdalar...
iksir gibi yayilir
hücrelerimin rehavetine islakligin
düs tüccarlari agir mesaidedir...
uykularda olur ne olursa,
talanlar
ve beton serinligi
insaat halindeki asklarin..
uykularda ölür ne ölürse,
kipirdayan su
gülümseyen yel...
yedi iklimin oralarda
kavalini kirmiþ bir çobandir
gökyüzü,
aklinda new orleans
heybesinde caz!
yedi iklimin
bar oldugu yerdedir uykunun
alkol imparatorlugu
kalabalik avindadir bakislar...
uykularda olur ne olursa,
bitmez efkar kirlari
bazi saçlarda
ve ölüm gibi suskunluklar açar
derin kuyularda...
ve saka gibi
ve sarsak sarsak
ve kimil kimil
bir yaþamaktir
MAVILERE UYANMAK
en kesif karanliklara kafa tutan
gözlerinin mavisine kusanmak...
senin kanatlarin var,
benim köylü yüregim...
operada tezek kokusu
bu sehirdeki varligim! ..
beni tasiyacak vesaitim yok
bu caddeüstü sevdada
ellerinden gayri..
'gayri dayanamam ben bu hasrete'
ya beni de yitir
ya sen de git
beni götürdügün yere...
türküleri sev
yalan kahkahalardan uzak dur
canimin suyuyla yika ellerini..
aklimin maharetiyle giydir
en mavi yerlerini...
senin adin
buzul mavisi!
çünkü mavilerde uyur,
benden sana geçen
sende beni kalkindiran ne varsa!
sevdigim, açligimin uzak ufku,
her sabah;
günesten ne zaman isaret alirsan
ne zaman dar gelirse solugun
böyle uzun sarilmaklara,
fikrini kurcalarsa eger
açik korkular,
iste o zaman
mavilere,
mavilere
uyandir beni...
