sensizlikle geçiremediğim ömrümü,
sen varken seninlede mahvetmemeiyim.
yalanların tokat gibi inince suratına,
sinirinin asıl sebebini
benden başka anlayan varmı acaba?
kimbilir ben yokken yanında,
özlemini giderdiğin insanlar
bukadar olurmu yanında.
her gidişimde elveda derken sana,
dönüşümdeki merhabamı düşünürüm ben aslında.
ve sen gidişimin ardından akıttığın yaşlar ardında
kimbilir neleri bastırdın vicdanında.
kendime yüzleştiğim aynalarda,
geçmişim gölgeyken arkamda,
seni de çok fazla suçlamaya
hakkım yok aslında.
ben pişmanlıklarımın tam ortasında
ağlarken yana yana,
gözlerin ve kalbin git diyorsa bana.
boşver üzülürüm die aldırma.
acıya bukadar alışmışken bedenim
bide sen vur hayasızca KORKMA...
