Gitmiştin...!
hüzne çalan bir sonbahar gecesinde
düş vurgunu yüreklerin senfonisiydi gidişin
hicran sararken bu bitimsiz geceyi
gözlerimden süzülüyordu ömrüm
dışa vuramadığım bir iç çekiş gibi
yedi tepe diz çöküyordu önünde...
gitmiştin..!
uzaklardaydın
aynalara mıhlanıp kaldıkça ağlayan suretim
kan kırmızı bir ruj gibi dudağımda dondu ismin
göçlere suskun bir şehir gibi
ıslandı gözlerim inim inim
ve ben hala sana gelen yollarda.
yüreğime çektiğin sır perdesinde gizliydim..
şimdi mevsim kış
yüreğime yağan karlar saklıyor seni
artık hangi yaşam içine barındırır beni,
sensiz yarım kalmaz mı vuslatlar
oysa yakamozlara sarılamak vardı seninle
sonsuz mavilikte aşkın tadına varmak
yanmak vardı İliklerimize işleyen aşk denizinde...
şimdi avuçlarımda açıyor kan çiçekleri
şimdi sürgünüm gitmelerine
içimin yollarında gezindikçe ayak izlerin
yürekledirir bu bitimsiz eziyeti
sahipsiz yalnızlığıma ilişir ellerin
nemlenir önümde duran anıların her biri
karanlığa boyanırken gecenin gözleri
sen hala gönül yakan bir kor gibi
gözlerimden süzülürsün yağmur misali..
"seni çok özlüyorum...!
sana varmak için tırmandığım yokuşlarda,
gelişin bir mahşer günü de olsa bekleyeceğim..."
12.Ağustos.2006
Seval Kemertaş
