Göz kapaklarım.
Bugün gene akşamın karanlığı çöktü gönlüme,
Göz kapaklarım geceye karşı direniyor.
Bu kadar inatçı olmasalar onlarda keşke.
Kapansalar gece lambaları gibi gecenin üstüne.
Uzansam diyorum yatağıma ,
Düşünceler sarıyor her yanımı.
Şimdi bir ben varım odamda.
Birde yanlızlığıma uzandığım yatağım.
Gene elimde kalemim.
Birde hala yazamadığım romanım.
Bir ona bakıyor yorgun gözlerim.
Bir dalıyor uzaklara.
Gözlerim direniyor bana neden ?
Vücüdum gibi oda yorgun.
Ama olmuyor işte gene ,
Gene elimde kalemim,
Bir de bir türlü bitiremediğim romanım...
08.03.2005 / Asil ERYILDIZ
