Yemin Fermanı

Bir şiir iner yıldızlardan
Yüreğini avuçlamışlara
Ebede and içilmiş
Bir mısra düşer geceden avuçlarıma
Sözleri aşkın fermanıdır
Yemin olsun diye başlar
Yemin olsun

Sevmekten ve özlemekten korkma yüreğim
Daha çok sevip daha çok özlerken
Çünkü sevmek, seni fark etmektir
Sende fani olmaktır
Vermektir
Sevmeni değil bilmeni bile beklemeden

Gönül güneşimin ateşi sensin.
Yemin olsun

Asude bir emanettir sözlerin
Ancak kara toprağa açılır
Sana bir yol buldum yıldızlara uzanan
Karanlıkta üşüdüm
İçimi ısıtan ve aydınlatan
Ya yıldızları getir kucağıma
Ya gözlerini ne olur.

Gözlerine ulaşamıyorum
Yabancı kaldım yüreğine
Sevgili deyip bağrına yaslanacak kadar
Bana uzaksın.

Yüzüne bakamayacak kadar
Utangaç bir kalbe konuksun
Sen yıldızlarda bir ışık
Bense yerde ışığına kapılan
Bulutlar misali uzaksın

Ne tenim ruhuma denk
Ne de sözlerim
Sevdayı sükût bildim
Gözyaşlarına akıttım derdimi
Duygularım da en pahalı mücevher gibi
Saklayıp değerli bulduğum sevgimi.
Kabul dahi etmezsin belki...