Arama


Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
16 Aralık 2010       Mesaj #9
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Kendi gitti kaldı yüreği
Bu dilsiz kör şarkıda
Yok belli sebebi bu zamansız gidişin
Ümitli bir başlangıçla
Ah ne yazık soldu çiçeğim
Elimde kaldı bu bahar
Yakmıyor içimi bin gülün kokusu
O mahçup sümbül kadar
Bir sel gibi taşkındır şimdi
Yön bulur kendi suyuna
Dağlara varsa bile yorgundur şimdi
Döner kendi yoluna


--------------------------------------------


Sel Gibi Kanıyorum
O bela adını anmam desem de
Günde belki bin defa anıyorum
Dilin kopsun diye beddualar etsem de
Ne yazık bir küçük lafına kanıyorum

Hiç bir gün geçmiyor seni anmadan
Yalan hayallere bir kez kanmadan
Geceler bitmiyor bin kez yanmadan
Kendimi cehennem içinde sanıyorum

İşkence sürüyor geceler boyu
Her yerim acıyor mümkün mü uyu
Her yanı kaplıyor kızıl bir koyu
Lime lime oluyor, sel gibi kanıyorum

Bedenim perişan ruhumsa yorgun
Ellerim tutmuyor kalemim durgun
Saldığın hasrete yüreğim kırgın
Mum gibi eriyor kor gibi yanıyorum