Sevenler Mezarlığı
Beyaz bir örtüyüm bugün sabahın koynunda
Gül dikiyorum ellerimin değdiği her yere
İnsanların kulaklarına aşkı fısıldıyorum
Rüya değil gördüklerim, hayatta yapmak istediklerim
Buz dağları gibi kopup kuzey kutbundan,
Okyanusa yol alacağım arkama bile bakmadan.
Yüzen bir ada olacağım dünyanın kalbinde
İnsanların içini ferahlatacağım sıcak yaz gecelerinde
Sevdiğinden ayrılmış insanları toplayacağım bu adaya
Aradığı ama kimsenin vermediği mutluluğu tattıracağım onlara
Buzdan kaleler değil ama gül bahçeleri yapacağım
Kuşlar yavrularını benim adamda büyütecek
En güzel kardelenler bedenimde yetişecek
Güneş hiç batmayacak bu adada çünkü güneş bana aşık olacak
Geçtiğim her yere bir parçamı bırakacağım
Kimine düşlerimi, kimine mutluluklarımı, kimine de gözyaşlarımı.
Bende kalan ise kırılmış kalbim olacak.
Onu kimseye vermeyeceğim çünkü acılarımı taşıyorum içinde,
Gözümden akan zehirleri depoladım kimsesiz yüreğime,
Acılarımı zincire vurdum kanımın aktığı zindanlara
Hasretlerimi; bir çocuk gibi büyüttüm içimde
Sadece kalbim kalacak benimle bir köle gibi
Ne kimselere verebilirim kölemi ne de satabilirim,
İnsanlara umut vereceğim kokladıkları güllerin içinde
Mutluluğu şerbet diye içecekler hasretlerini dindirene kadar,
Acılarını bana gömecekler cenaze namazı bile kılmadan
Üzerimde kimsesiz bir mezarlık taşıyacağım
Ama bu mezarlıkta gül bile yetişmeyecek
Son damlama kadar yüzeceğim okyanusun engin kollarında
Taki çölün kavurucu sıcaklığında eriyinceye kadar.
Eridiğim yerde bir vaha olarak öleceğim
Ölürken bile insanlara sevgi bırakacağım
Her çöle düşen âcizin kurtuluş yeri
Ölü bedenimdeki vaha olacak
Sadece kelebekler uçacak mezarlığımda
Çünkü kelebekler kadar ince ve kırılgan olacağım o gün.
İnsanlar hayat bulurken ben acılarımla yatacağım o vahada
Ve son bir şey daha sana
Bir gün akbabalar uçuşursa o vahada
Bilki sevgi son soluğunu vermiş olacak sevenler mezarlığımda
