Bu kadar acı
Duymazdım.
Acım yas olup akmalıydı gözlerimden.
AĞLAYAMADIM...
Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayati sadece
seninle paylaşmaktı.
ANLATAMADIM...
Gittin...
Gidisini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdiğin bütün
cesaretin kaybolurdu.
TUTAMADIM...
Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım adım uzaklaşırken benden,
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edilişlere dayanan bu yürek, bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
KALKAMADIM...
Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum.
Hazırdım gidişine. Kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden devam edecektim.
DEVAM EDEMEDİM...
Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, döneceğim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine uğulduyordu ki.
DUYAMADIM...
Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
KURTULAMADIM...
Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydın.
Anıları sandığa koyup hayatı yeniden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
YAPAMADIM...
Gittin...
Bir okyanusun ortasında, tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla
boğuşan bir denizciyim
şimdi...
