Aşkın adını koymak yani her şeyi adsız bırakmak.... Her insanın ömrü boyunca içinde yaşattığı tek uçurum. Hiçbir kuytu o uçurumun büyüttüğü derinlik kadar saf değil... Aşk; kurutulan güllerin arasına kurumak üzere terkedilmiş yitik kimsesiz. Aşk, eşkiyalarının çokluğu ve onların yüreklerini kelepçelenmiş olarak görme ihtimalinden yoksun oluşum... Yüreğimde yanan ateşin hıncı aşkı öldürenleri öldürme niyetinde, lakin alevin hilali düşer her iç çekişte öze... Ve aşk hep haleli kalır bir yerlerde. Aciz bir dille, kaybolmuş değerleri yitik yüreğimde çizmek ve dolaşmak kağıtta anlatma çabasına girmek anlama noksanlığında.... Ve her gayrette aynı kelimelerin kıyısında dolanmak, haykırışların dilini mühürlemek her soluk alışta.... Ve can çekiştikçe bu can, nazarım Canana ve yaşamaya çalışıyorum Canansız canla nazarımın noksanlığında...
Aşk kanayan yara sol cenahta. Ve bu derin acıyla; 'kan kaybetmeye aşina olan yüreğime kayıtsızım' erguvan gecelerime aşktan başkası uğramasın, bu can acıyla yaşasın yanmanın acımanın tadına vararak... Her şeyim sükuta dayandığı bu demde aşkı anlatmaya çalışanlar gayrı susturulmasın. Susmak bu dile ve dillere yasaklansın....
Varsın intihar şairi desinler, varsın bakışlarım iflah olmasın, ati demde hayatın terk edilmiş zanlısıyım, aşk adına buna bile razıyım. Her cümlemi hüzne buladım iffet kumaşını parçalayanlardır sebebi aşk ayinesinde. Hiçbir mevsimin insafına terk edilmeyecek kadar kızgınım bu aşk seferindeki son güzergahım... Renklenmeye uzak siyah beyaz çizgiler gönlü matemimde...
AŞK, acılar okyanusuna düşen zehir zemberek gözyaşlarıdır. Aşık gözyaşlarına müptela YANANDIR YAKILANDIR... Aşık sevdiğine cennet, kendine zindandır... Gözlerin bakışlarda bilenmesi, kıvılcımların uçuşmasıdır. Soğuktan titrerken terleyerek uyanmaktır. Cümle kurulmuş kapıları kırıp gönlün kapısına yaslanmaktır. Birini kandırmak değil bile bile aşkın kendisine kanmaktır. Gönül koymak değil gönlüne koymaktır yareni... Adı düştü mü diline ve diline her şeyin çoğalması ve Onunla mana kazanmasıdır. Zaman zaman kendine yetememenin kasvetinden saçlarını yolmak yalnızlaşmak ve garipler kervanına katılmaktır. Yüreğinin gurur direklerini dilenci direncine anlatarak sevdayı susuşlarında anlatamadıklarına yaklaşmaktır. Yorulacağını, vurulacağını bile bile adım atmaktır... Her şeyin bittiğini sandığında Onun varlığıyla var olmak ve yeniden başlamaktır... Şiddetli fırtınaların kuvvetinde aciz kalmak acizliğinle ondan kuvvet almak ve kuvvet olmaktır. Bir 'hiç' olduğunu bilsen bile ehemmiyet yüklemek ve ehemmiyetsizliğinde boğulmaktır. En talihsiz varlık olduğunu düşünmek ve talihini düzenleyene yalvarmaktır talihsizlik ağında...
Kalem naçiz ve yürek yorgun aşkın ağında.Kan sızan gül bahçelerinde inleyen bülbülün canına özenen yorgun yasında! Bu acıtan gerçeği fısıldamak adına gönül kulağınıza, çilenize aldırmayın yarin yolunda....
'sen gönül memleketinin şiiriydin
gittin ve yarım kaldı her şey
beni kendime getiren
ya da beni kendimden götüren
tüm cümlelerin gönlümün duvarlarında
asılı çıkınım da ihanet yüreğimde açtığın bilerce yara
işte senden bende kalan birkaç hatıra'
