MÜNHASIR

sıf. (ar. münhasır).
1. Bir kimseye ya da şeye özel, ona ayrılmış olan: “Bunlara bakmak, dokunmak hakkı, küçük hanımdan sonra kendisine münhasır hükmündeydi" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Sınırlanmış, bir şeyle sınırlı: “Bizim bilgimiz gazete, mecmua sütunlarında yalan yanlış görülen malumata münhasır gibi..." (Mahmut Sadık).
3. Esk. Etrafı çevrilmiş, kuşatılmış.

—Tic. Münhasır acenta - TEK ACENTA.

—Uluslarar. huk. Münhasır alan, uluslararası hukukun etkisi dışında kalan, devlete özgü faaliyetler bütünü. (Uzun bir süre, bu alanın, Anglosaksonlar'ın "domestic” olarak adlandırdıkları [devletin hayati ya da temel önemdeki çıkarları] faaliyetlerin doğa'sı tarafından belirlendiği görüşü benimsenmişti; öğreti bugün, kendi bütünlüğü içinde, bu alanırt genişliğinin uluslararası hukuka bağımlı olduğunu ve onun gelişmesine bağlı olarak değiştiğini kabul etmektedir [Uluslararası hukuk enstitüsü'nün 1954 tarihli kararı].) || Münhasır ekonomik bölge — BÖLGE.