john lennon avatarımdaki adamdır.
john lennon hayatımın pek çok alanını işgal etmekte şu sıralarda.buna rüyalarım da dahil planlarım da.
her ne kadar favori beatle'ım macca olsa da john'un karizmasından kaçmak çok zor.
beatles kendi zamanında bir boyband gibi görülüyordu,hayranları da genelde ergenler ya da ergen kalanlardı.(benim de dahil olduğum bir hedef kitle)
şimdi nedense john lennon bir rock şehidi,müritleri var.eminim çok yakından tanısalar,bu insanların çoğu john lennon'dan nefret ederlerdi.asıl meziyet bütün beatles pisliklerini bilip de onları sevebilmek.asıl manyaklık asıl fanatizm budur.
okuduğum biyografiler ve internette bulduğum yalan mı yanlış mı bilmediğim haberler.hepsi beni beatles dinlemeye başlamadan önce tanıdığım john lennondan daha da uzaklaştırdı.
bir dehaydı,bu kesin.ama artık şüphem yok aynı zamanda ne yazık,tanısız tedavisiz bir manik depresifti.tıpkı annesi gibi.nur içinde yatsın julia.
o olmasa,john belki elvis'in veliahtı olamayacaktı.
ayrıca izlemeyenlere how I won the war'u çok şiddetle tavsiye ederim.bir film belki ama john'u en yakından tanıyacağınız video bence odur.belki ondan sonra da a hard day's night filmi gelir.çakma belgesel havasında bir müzikalfilm.beatles üyesi yoldan çıkmış gençleri pek de iyi anlayamamış bir adam tarafından yazılmış bir senaryo ama,küvette gemi yüzdürdüğü sahneden,coca cola'yı burundan çektiği sahneye kadar, tipik john hareketleri.yaramaz çocuk.seni böyle görmek ve hatırlamak istiyorum.