Güneşin batışı gibiydi gidişin,
Yalnızlık bıraktın bana geride,
Hüzün kuşlarını uçurdum ardından
çekip giden mavi yelkenimdin sen..
Karanlığa teslim olmuş gözlerimde
beyaz bulutlar kol gezindi durdu saatlerce
Yarınlarım gibi kayıp gittin ellerimden,
ardından seyrettim seni
İçimdeki zehirle kavrularak..
Bir daha dönmeyecektin
belki bir daha anmayacatın adımı
Bir daha kelebeğim demeyecektin
ne çare..
Ellerim titredi sen giderken ,
yanan mumları söndürdüm peşin sıra
Umudumu martıların kanadıyla uçurdum
seni gidişinle bilikte
hayatımın hiçliğinde
kocamanbir yalnızlık gibi
onulmaz bir yara gibi,
biten bir masalın son satırlarında
yarım kalan bir şarkı gibi yazdım...
