Bir gün insan virgülü kaybetti; o zaman zor ve uzun cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı...CÜMLELER BASİTLEŞİNCE DÜŞÜNCELERİ DE BASİTLEŞTİ..
Sonra ünlem işaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. ARTIK NE BİR ŞEYE KIZIYOR, NE BİR ŞEYE SEVİNİYORDU. HİÇ BİR ŞEY ONDA EN UFAK BİR HEYECAN UYANDIRMIYORDU...
Bir süre sonra da soru işaretini kaybetti ve artık soru sormaz oldu. HİÇ BİR ŞEY ONU İLGİLENDİRMİYORDU; NE EVREN NE DÜNYA, NE DE KENDİ APARTMANI UMRUNDAYDI...
Bir kaç yıl sonra iki nokta nokta üst üste işaretini kaybetti ve OLAYLARIN NEDENLERİNİ BAŞKALARINA AÇIKLAMAKTAN VAZGEÇTİ...
Ömrünün sonuna doğru elinde yalnızca tırnak işareti kaldı. Kendine özgü tek düşüncesi yoktu. Yalnız başkalarının düşüncelerini aktarıyordu. DÜŞÜNCEYİ UNUTTU VE BÖYLECE SON NOKTAYA ULAŞTI....