Ben baharda ölmeliyim
Tan yeri ağarırken,
Elimde kalemim, aklımdan geçenlerle
Yazarken ölmeliyim.
Herkes uykuda ben uyanıkken,
Sessiz bir sabahın eşiğinde
Gecemin gündüz olduğu bir karanlıkta
Ölmeliyim...
Tabakta dilinmiş yarım portakal,
Kabuğunda sigara külü silkelenmiş
Ve sigaram halen yanıyorken ölmeliyim
Öldüğümde bir yolum olsun,
Bir vasiyetim olsun istiyorum yazdıklarımdan
Kırkayak Parkında salladığım çocukluğumla
Vedalaşmak istiyorum...
Uğur Mumcu Parkından geçirin beni
Yaşlılığıma elvedaı çocukluğuma merhaba dediğim,
Yaşadığım salıncakları görmek istiyorum.
En son çalıştığım kurumun önünden geçirin beni
Kapısı mutlaka açık olmalı
Telefonları çalıyor olmalı
Terasta öğrencilerim el sallamalı
Hocam demeli... Hocam güle güle demeliler
Bir hoca nöbet tutmalı benim yerime,
Gözyaşı istemiyorum, gerek yok ağlamanıza
Yanımda canıma can katan parçalarım olmalı
Çocuklarım, dostlarım, arkadaşlarım, öğrencilerim...
Yalınayak tartıcı çocuklar,
Sokak çocukları olmalı
Kendi halimle kalmalıyım
Kuşlar ötüşmeli başucumda
En tepede olmalı mezarım, esmeli püfür püfür
Yağmurlar, karlar önce bana düşmeli
Güneş en çok bana vurmalı,
Isınmalı ruhum, ısıtmalı içimi...
İsteğim bunlar, bense ölümümü yaşıyorum.
Gezdirdim bu caddelerde bu mekanlarda
Siz mutlu olun yeter...
