Ah İstanbul! Bırakmayacaktım seni bir otogar köşesinde,
Başımı yaslayıp bir otobüs camına ağlamayacaktım.
Ama sen de dağıtmayacaktın saçlarımı bir vapur iskelesinde
Tuzlu suyu vurmayacaktın bir vapurun metal yalnızlığına
Martıları koymayacaktın güneşin önüne
Ayak bastırmayacaktın Kadıköy'üne, Beşiktaş'ına, Eminönü'ne.
Ah İstanbul! Bırakmayacaktım seni
Gözyaşlarım süzülmeyecekti bir otobüs camından.
Diktirmeyecektin sen de Sultan Ahmet'i bağrına,
Koydurmayacaktın Ayasofya'yı karşısına.
Bir sigara yakıp yürütmeyecektin Beyazıt'a
Kapalı çarşıya beni hiç sokmayacaktın ya da.
Ah İstanbul! Ya yaşatmayacaktın beni sende
Ya da yaşatmayacaktın senden uzakta
Ayaklarımın altından kayıp gitmeyecekti kaldırım taşların,
Bir duvara yaslanıp bakmayacaktı yosmaların,
Sokaklarında büyütmeyecektin tinerci çocukları.
Ah İstanbul! Sevmeyecektim sende hiç bir kızı,
Yırtıp atmayacaktım fotoğraflarını bir meyhane masasında.
Sen de koymayacaktın onca insanı İstiklal'e
Kulaklarımı çınlatmayacaktı çanı tramvayın
Cadde boyu dinletmeyecektin şarkılarını
Kaybolmayacaktı bakışlarım Beyoğlu sokaklarında.
Ah İstanbul! Ya yaşatmayacaktın beni sende
Ya da yaşatmayacaktın senden uzakta.
