Ancak her ayrılıkta olduğu gibi, bu ayrılığın da belirli bir süresinin olması yüreğimin tek tesellisi.
Her ne kadar bu sürenin uzunluğunu bilmesek de sonunun olduğunu bilmek umutlandırıcı.
Zaten her şey umut edebilmekle başlamadı mı ?
Seni düşünüp de kendimi kaybettiğim vakitlerin anısına yazdım bu satırları sana.
Bazen otobüste iki sevgilinin başlarını yaslayıp uyurken ki rahatlığında, bazen sokakta babasının elinden tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende buldum seni.
Düşündükçe seni bir kuş olasım gelir ve sana olan hasretimi gidermek için bir uçtan bir uca uçasım gelir...
Ve her sana uçasım geldiğinde bir kuş hafifliğinde sana akar yüreğim, yokluğunda yok olmaktan korkarak.
Sana kavuştuğumda öylesine teşekkür etmek istiyorum ki, beni en zor günlerimde yalnız bırakmadığın için.
Tam tersine, bana daha fazla ilgi gösterdin.
Seni tanımak ne kadar güzel bir şeymiş.
Keşke seninle daha öncelerin tanışabilseydik...
Bir zamanlar bütün insanlara küsmüştüm.
Ama sen bana yine güven verdin!!!
İnan ki seni çok seviyorum.
Bir insani bu kadar seveceğimi hiç tahmin edemezdim.
Ama anladım ki sen bu dünyada bir tanesin.
Aslında yazılması gereken çok şeyler var.
Ama bunları sana hasretim son bulduğunda kendim söylemek istiyorum…
Seni her gün daha fazla özlüyorum ve daha fazla seviyorum…
Bunu sakın unutma
Mutlu günler bizi bekliyor!
Hadi gel artık.
Dayanamıyorum hasretine...
GEL ARTIK.....
