Şivar



Önce yağmur yağdı ıslandık
Toprak içine çekmeden
Güneşe saldı kuruttu kuruduk yeniden
Sonra rüzgar olup birileri esti üstümüzde
Canda acı hissetmeden
Savrulduk oysa bizim türkülerimiz vardı
Deli türküleri taylarda söylerdik
Ayaz başa çöktüğünden usukta kaldı duyamadık
Ürkütmedi karanlık
Biz katranın çocuğuyduk
Kanı ayı aydınlattıği geceye
41 günün gözüyle baktık diye günü gördük
Kaç söyleme söylendi
Şivar usuk ta usuk ayaza saklı diye
Duyulmadan bir candan bir cana
Feda olduğu güneşe, aya
Bu giden Bora Beyleri eline
Tel tel sarılan fışkınlar değildi
Kaç yol ağlamalı geçen geceyi
Güne teslim ettik her çıkarmada
Yeniden giyilen soğuk gömleğin içinde ateşe aşinayken
Taşı elde kümeleyip
Dağı bugüne büyüttük.