bağışlanan günlerin kutusu
-her günü kan açar kendi içinde-
düşlerim anıların kütüğüne gülüştü
yorgun ırmağı tıkayıp uyutsa da kendinde
soluk alıp vermeler kaçar adım
güneşin derin köşeleriyle
gözlerimi tuttum gösterdim sayım memurlarına
uzak yüzünden renkleri birbirine karışan çocuklar
çağırdım, çaldım yağmuru çamura
bir güzel giydirdim
sahibini arayan boşlukta
takvimlerin attığı oldu
devlet oldukça eskimo
bir aslanın gözlerine kafeslendim
sürdüm kadife yumuşaklığını
çıplak birilerini arkasında bulup
durmadan saklandığım oldu
çoğalmak, baharın bağrında bayram
araladığım çakılların arasından
irili ufaklı balıklar cila atıyor milyonlarca denize
hesap görülür akşamüstü:
bozuk para oluyor yerinde olmak isteyen
