Mağara
Mağaranın duvarına
Hayvanları taştan oydum
Kükrediler karanlıkta
Türkülerle karşı koydum
Karanlıktı mağara
Işığı taştan oydum
Üşuyordum
Bir de güneş koydum
Aşk oydum magaranin duvarina
Aşk oydum
Ağrıdı taşlar
Yarıldı mağara
Ben doğdum
Manzara Gülüşlü Kız
öpüşmekte güçlük çeken bir kızdı işte
üstelik düşlerimden ödü kopardı
ne zaman farlar geceyi çizse
teni sakallarımda yanardı
soruları rahatlatan bir yanıttı belki
şimdi evde olsak
ne güzel
yatıp uyumazdık derdi
ev türkçesi ışırdı sesinde
dilime dolaştıkça sözcükleri
acıyı andıran bir anı artık
odamın şaşkınlığı bundan
düştutan akşam saatlerine
usul usul damlıyor zaman
gökyüzünde tuhaf bir baş dönmesi
Son düzenleyen Mystic@L; 30 Ağustos 2006 01:11
Sebep: Mesajlar Otomatik Olarak Birleştirildi
