"Ve perdemin de son nefes hissettiğini anlayıp aralamak isteği doğduğunu düşündüğüm andı Adı ikili yalnızlık olan hayatımın. Bu akşam o kadar da karanlık değil ve korkmuyorum hatta korkutmuyor bu yalnızlık ben hiç yalnız kalmamışım oysa hiç sevgim tükenmemiş içimde oysa hep bir alev gibi yüreğimde taşımışım,
o alev bu gece aydınlığım oluyor dışarıya ışık saçan sevginle dolu büyük bir ışık var. Tıpkı, bir alev topu gibi bir ışıktı.
Son demimdeki hayatımın ve perdenin son deminin olduğunu anlamaksızın kavuştuğum heyecanın yerli, yerinde olacağının farkına varamadığım andı Adı ikili yalnızlık olan hayatımın. Fark edemiyordum perdenin aralanışını sevginin ışığı hiç yerinde durmuyordu hep elini uzatır beni uykumdan bölmeye çalışan tek varlıksız varlıktı. Görünmüyordu, tutulmuyordu. Hissediliyordu fakat hissediyordum, yüreğimde taşıdığım sevgini. Ama ne başkasına anlatacak kadar basit bir şey di ne de anlatılacak kadar kolay bir şey çok zor seni anlatmak sadece geceleri aklıma geliyorsun gündüzleri hep içimdesin, karanlıkta içimde kaybolma korkusu sarıyor beni ama o zamanda benliğin aklımdan çıkmıyor.
Bir tebessümü vardı sanki dışarıdaki hayatın içeriye katan ışığında. Bir korku, bir tehlike ve bir yanlışlık seziyordum kendimden başkasının da ne kadar önemli olduğunu biliyorum. O tehlikenin için de ben o korkuda senin olmadığını düşünmem sevgime bir kat daha ışık katıyordu. Ve o an yine vazgeçemiyordum Adı ikili yalnızlık olan serüvenimden. Kayıp giden yıldızı görmek istemiyordum bu akşam ve korktuğum karanlıktan vazgeçip de az da olsa katamıyorum ruhumun karanlığına ışığı senden başkasını kabullenemiyorum içime.
Korkumu yendiğimi düşünüp ve hala içimde bulunan karanlıktan Adı ikili yalnızlık olan hislerimden kabullenilmiş olan duygularımdan vazgeçirmek isteğini anlamak için yıldızların ve senle olan hayatının içine atılmayı kurtuluşluğun ve büyük bir mutluluğun temeli olarak görüyorum…
Sonunda sensiz bir gecenin kıymeti anlaşıldı Adı ikili yalnızlıktı bu gecem ama sensiz seni nasıl yaşadığımı merak ediyorsan bugün perde ve pencere açık uyuya cam. Kapatıyorum bazen pencereyi ışığın eksik olmuyor benden. kokunu hissetmek istiyorum bir dal rüzgâr vuruyor içime bir rahat nefes alıyorum mutlu oluyorum sonra sensiz olamayacağımı anlıyorum ve sonra uyuduğumu zannediyorum aslında uyuyamıyorum sonra seninle birlikte başka bir dünya ya gidiyorum. Geziyoruz, eğleniyoruz, koşuyoruz adeta birlikte çok yoruluyoruz. Sonra düşüyoruz kırlarda ve sabah başka bir dünyada uyanıyorum seninle yine koşuyoruz eğleniyoruz. Resmini değiştiremediğim tek imgemsin şiirde tek imgem. Sanırım seni çok seviyorum bir kır çiçeği kadar güzel olmanın değeri nedir. Hangi insan hem bir anda rüyalara girer hem birini başka dünyaya götürür hem sabah başka bir dünyada uyandırır hem sonra canlı bir kır çiçeği hangi insan olabilir işte bu yüzden seni çok seviyorum…
