Eh işte hayat diye buna derler!
Şimdi koskoca bir hayatın sınavındayım,
Dalga geçiyorum,sanane diyorum hayata,
Diyorum ama ipimi çekiyorum aslında.
Yasamak,oysa yasamak ne güzel şeydir;
Sandalın üstünde,ölü denize,balıklara,
Denizin üstündeki sonbahara,yağmur yağarken,
Şemsiyenin altındaki insanlara;
Bakıyorum penceremden,sobanın yanından,yani cok uzaklardan.
Bir de ıslananları düsünüyorum,çamura batanları,simit satanları...
Durun çayım şimdi demlenmiştir,cayır cayır yanan sobada
Oysa asık olmak ne guzel şeydir,yagmurlu bir havada.
Eh işte hayat diye buna derler!
Bazıları esrar çekerler,bazıları da baskalarının altına kırmızı halı,
Ben ise ipimi çekiyorum, yanında da yeni rakı.
Marlboro cigarayla,ne gider.
Yanımda dostlarım Arif,Şukrü,Hakkı
Ulan nedir bunun ölümden farkı.
Oysa yasamak ne güzel seydir.
Sıfır arabayla,sevdiginin kapısına dayanacaksın.
Bir de korna çalacaksın babasının inadına,
Tekerle iz yapacaksın,yolun tam ortasına.
Hey yavrum!oysa kalemin kırılmıs bu son fermanda.
Eh iste hayat diye buna derler!
Doğruyu ve yanlısı önumuze sererler.
Bahar bitimi kış güzeldir,neşelidir.
Bembeyaz bir örtüye çay dökmek gibidir,kara basmak.
Şimdi o küçücük pencereden bakıyorum hayata,Sobanın yanından,çok uzaklardan...
Çocuklar ne güzel kartopu oynuyor,
Ne güzel kardan adam yapıyor.
Ben de kardan kız yapmak isterdim hep,
Ateşli erkek olduğumu hissederdim,kendime güvenim gelirdi.
Ulan yasamak ne güzel seydi!
Durun bir çayımı tazeliyim,bu üçüncü bardak
Yanında sigarayla,sobanın yanında...
Birde yolda kalanları düsünüyorum; aç,açıkta olanları.
Yağan karı,sadeligini,nefretini...
Ya iste hayat diye buna derler!
Güzeli ve çirkini önümüze sererler.
Oysa yasamak ne guzel şeydir.
Hayatın dolambaçlı sokaklarında tekrar yaz gelir.
Tekrar günes açar,kuslar,böcekler...
Tekrar çocuklar koşarlar oynarlar.
Ben yine izlerim onu penceremden,
Bazen hüzünlenir,bazen gülerim.
Ama,yasamımda bir degişiklik:
Bu sefer elimde buz gibi bir gazoz,soba da yok yanımda,
Hey gidi günler,hep güzeldin aslında rüyalarımda.
Tekrar yaz,kıs,bahar gelecek,hersey değişecek.
Ben yine tekerlekli sandalyemde,o küçücük pncerede,
Bazen sobanın yanında,bir bardak çayla...
Ömrümü tükettim yasamın acısıyla.
Ya iste hayat diye buna derler!
Kini,nefreti,sevgiyi önümüze sererler.
Oysa yasamak ne güzel şeydir.
Aslında yasamdan tat almayanın hakkı KÖTEKTİR.
