Sevdalı Şehir ve Gönül



Ey şehr-i sevdayı pur şeng-u bi emsal,
Sen hiç ecel-u evin nedir bilir misin ?
Sen ışkı temsil eden cihandaki al gül,
Didara varan yol nerde gösterir misin ?

Bırak ey avare gönül gittiğin bu yolları,
Bir ömür verdin boşuna seni takas etti didarın.
Her yerde al inciler akıtıp meth ettiğin o yarin,
Yanında mey kadehi kadar yok mu senin değerin ?

Be insafsız gönül ışkta olur böyle şeyler,
Tahtta saltanat sürüp yazılmaz ki nağmeler,
Hamd-u sena et ki bu lütfü ihsan edene,
Varlığın feda olsun yarin bastığı yerlere.