yanında ağladıklarım hep onlarla ağladım sandı
o ağlamalarım ağlamak bile değilmiş
başkalarıyla ağlanmıyor bile annem
ben hep annemle ağladım
kendimden sakladım
ağladığımı görenler
hep onlara ağladım sandı
ellerinde anne kokusu hiç yoktu
avutmuyordu soğuk eller
yanında hala çocuk olduğum annem
sadece senin yanında
en son sen bebek aldın bana gene geçen yılbaşı
sayende hala bebeğimle uyuyabiliyorum
biri vermezse cesaret edemiyor insan artık
bebeğiyle uyumaya
sadece senin yanında hala
oynayabiliyorum oyuncaklarımla
sokağa çıkarken hemen makyajımı yapıyorum yine
ojelerimi sürüyorum sürmekten bıktığım
kendi kendine ağlayana deli denir mi
hiç cesaretim olmadı yalnız ağlamaya
yabancıların yanında ağladım hep
onlara ağladım sandılar avuttular
avunmadım ki hiç
şimdi neden bu kadar sık ağladığımı sorma yanında
çok biriktirdim ağlayamadıklarımı da ondan
senden başkasının yanında ağlanmıyor artık
çocuklar gibi annem
ve hep düşünüyorum ağlamaya başladığımdan beri
sen ne yaptın canın ağlamak istediğinde
sen kimlerin yanına gittin annem
canın çocuk olmak istediğinde
en son ne zaman oyuncak bebek aldırdın kendine
sen ne yaparsın canın şımarmak istediğinde annem
sensiz yaşanmıyor
çünki içindeki çocuk hiç büyümüyor
gülünmüyor ya ağlanmıyor bile
hala yanında çocuk olabildiğim birtek sen varsın annem
allah birkez can verdi bana sense
kaçkez doğurdun beni
kaçkez büyüttün
hiç mi bıkmadın annem
ne bitmeyen şeymiş değil mi annelik
ben de senden öğreniyorum anneliği
hiç bitmiyor öğrenmek
sen olmasan ben ne yapardım
yolun neresinde kalırdım bilmiyorum
bütün kelimeler eksik ve aciz kaldığı için
duymayı hakkettiğin şeyleri yüzüne bir türlü söyleyemiyorum
bir de kavga etmek kolayda insanlarla
böyle büyük bir sevgiyi böyle yüce bir insana ifade etmek çok zor ondan susup kalıyorum
keşke bu fedakarlıklarının bir karşılığı olabilseydi
ne olursa olsun gidip alıp getirebilseydim
Son düzenleyen Safi; 10 Ağustos 2020 14:27
