Çocuğun gelişiminde ailenin etkisini daha önemli görüp çevrenin etkisi önemsiz görülür.Fakat çevre aileden daha önemlidir. Aileler çocuklarını iyi yetiştirmek istiyorlar ise önce iyi bir toplumda yaşamalılar... Aileler çocuklarını doğduğu andan beri iyi bir çevrede yetiştirirseler çocukların eğitiminde ailelerin değil çevrenin daha önemli olduğunu görürler. Çocukların nasihatten çok, iyi örneklere ihtiyacı vardır. Çocuk eğitiminde ailenin hiçbir etkisi yoktur tamamen çevrenin etkisiyle ilgilidir. Ailenin kullandığı bazı sözcükler(yapma-etme-onu bırak) çocuğun araştırma duygusunu yok eder. Çocuk tamamen çevresinden etkilenerek gelişir. Mesela dışarıda arkadaşlarıyla oyun oynayan bir çocuk zamanla arkadaşları gibi olmaya başlar.
Aile de çevreden etkilenir. Çocuğun yetiştirilmesi için dikkate alacağı verilerin büyük bir kısmını çevreden edinir. Aile çevreden bağımsız değildir. İçinde bulunduğu toplum ve bilgi kaynakları aileye neyi doğru ya da yanlış olarak aktarıyorsa aile de çocuğa bunları verecektir. Aileyi etkileyen de çevre olduğuna göre çocuğun gelişiminde hem doğrudan hem de dolaylı olarak çevre faktörü önceliklidir. Aile yapısı ne kadar düzgün olursa olsun çevre bozuksa mutlaka kişiliğe olumsuz etki edecektir...
Düşünsenize bir çocuk var ve çok kötü bir çevrede yaşıyor.Fakat ailesi çok iyi.Çocuk sürekli çevresinde olup bitenleri gördüğü için çocukta çevresinden örnek alacaktır.Veya ailesi çok kötü bir aile , çevresi çok iyi ise çocuk sürekli gördüğü yerden yani çevresinden örnek alacaktır.Bu yüzden çocuk eğitiminde önce çocukları iyi bir çevrede yetiştirmeliyiz.