Hayata dair ne varsa paylaşmak istedim seninle,
güleceksek birlikte ağlayacaksak birlikte olmalıydı.
Önümüze aşkımızın ışığını alıp hiçbir engele takılmadan korkusuzca, cesurca yürümeliydik , ancak böyle yaşanırdı bir aşk.YAŞAMADIN.....
Herkesin ayrı bir dünyası vardı biliyordum.Ama aşk ayrı dünyaları bir potada toplayıp yeni bir dünya yaratmak değilmiydi? yaratılan o dünyada kimsenin benliğini kaybetmeden ortak tutkuları, duyguları yaşamak değilmiydi aşk? Her türlü çatışmaya rağmen, bir küçük gülümseyiş, bir sıcacık bakışla unutmak değilmiydi kızgınlıkları? UNUTMADIN...Ben seni kaybetme duygusunu taşırdım içimde. İncineceksin diye dokunmaya korkardım. Yokluğunu düşünmenin verdiği acıyla uykusuz geceler geçirdim. Sabaha kadar kırpmadım gözlerimi de, sabah seni gördüğümde de sanki saatlerdir uyuyormuş gibi enerjiyle dolardım. Kıpır kıpır olurdu içim. Tarifi imkansız bir heyecan, bir yürek çarpıntısıyla sarılırdım sana, sen sarılmadın Şimdi yorgun yüreğim bunca çabaya rağmen o mutluluk gülüşünü yüzünde göremediğim için yorgun Cesaretsizliğinle, Umursamazlığınla, Aşka burun kıvırmanla yorgun. Bu yüzden daha fazla kaldıramayacak seni .Daha fazla yaşayamayacak bu umutsuz aşkı (becerebilirse tabi) Yüreğim seni bu aşkın en zayıf haLkası seçti ... Güle Güle...
