Yalnızım Ben

Yalnız gecelerimde hep o şarkı vardı dilimde
Hasretinle erirken ben son mektubun elimde
Koklamaya sevmeye doyamazken seni
Ayrılık böldü bizi ikiye ama sevdan hep yüreğimde

Kulaklarım şarkımızı duymadan
Gözlerim seni karşımda görmeden
Ellerim bedenine dokunmadan
Uyku girmez gözüme seni bir kez olsun öpmeden

Şimdi mahkumum ben ayrılığa
Gecem gündüzüm gömüldü karanlığa
Ben artık eski Gürkan değilim tanıyamazsın
Sensiz yaşayamam, mahkum oldum yalnızlığa.