ben 48 yaşında 1.33 cm. boyunda normal bir erkekle evli, 14 yaşında normal bir kız çocuk annesiyim. ailem beni öyle bir yetiştirmiş ki, hayatımda hiç anormal olduğumu hissetmedim. ben kendimle barışık olduğum için, çevrem de beni böyle kabul etti. okudum, eğitimimi tamamladım. işe girdim, evlendim, çocuk sahibi oldum ve hala hayatıma normal bir şekilde devam ediyorum . hatta çoğu hastanelerde doktor adaylarına örnek gösterildim, ayak ve kol kemikleri kırılarak yapılan ameliyatlarla bu tip hastalıklarda boy 15-20 cm. kadar uzatılıyor. o tip ameliyatı yapan doktorlar tarafından (ben böyle bir ameliyat olmayı istemediğim için) ameliyat olmak isteyenlere örnek gösterildim.

önemli olan boyun uzunluğu kısalığı değildir. önemli olan kafanızın içidir. siz eğer akondroplazili bir evlada sahipseniz onu öyle bir eğitin ki, kendine güvenmeyi, kendi kendisiyle barışık olmayı, hayatta kısa boylu olmaktan çok daha acı ve kötü rahatsızlıkların olabileceğini, kendileri isterse herşeyi ama herşeyi yapabilecek güçte olabileceklerini çocuklarınıza öğretin. öğretin ki benim gibi olsunlar. hayat yaşamaya değer. ve çok kıymetli. çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.