Veda



Gökyüzü bürünmüş siyahlara ardımdan veda ederken
İki bulut ağlıyor sessizce şimdi beni uğurlarken
Deniz el sallamakta uzaktan haber aldığından beri
İşte son kez sarılıyor bana rüzgârın soğuk elleri
Yüzümü ıslatan yağmur değil ben de buna dayanamam
Onun için ne olur yapmayın yoksa sizden ayrılamam
Resimlerde bıraktım sevgimi çünkü gitmek zorundayım
Unutamam asla anıları ama yolun sonundayım
Mazinin eskimiş levhaları saklasın içinde beni
Uzansa da yıllar sonsuzluğa kalır hatıram yep yeni
Zamanın kuraklığında solsa da bütün sevgiler
Aramızdaki özlem yeşerir saklı anım onu besler
Koşsun artık saatler art arda zor geçer ayrılık günü
Lanet olası gizemli veda zor avutur bu üzgünü
Artık gözlerim kapalı bakıp bilmediğim diyârlara
Rüya gibi hayatımdan dalıp görmediğim rüyâlara
Ağlamaklı değil şaşkın, gidiyorum uzaklara. . .