--HAYAT YOLUNDA---
Seyrine dalmışken sevda gülünün
Sönmeden alevin, dağıldı külün
İsmi bile soğuk gelir ölümün
Ürpertir insanı hayat yolunda
Sonu meçhul olan yolun başında
Ağlamaya başlar dünya hanında
Birkaç damla gözyaşı vardır yanında
Yazılır defterin hayat yolunda
Dönülmez yollara götürür canı
Kırılır ömrünün sarsılmaz dalı
Silermiş her şeyi ölümün adı
Yaralar insanı hayat yolunda
Bir zamanlar adı bile olmazken
Sonsuza yönelik ümitler varken
Bir yanda ölümün seni süzerken
Savurur insanı hayat yolunda
Son demi hayatın, bitti imtihan
Sona erdi bitmez sanılan zaman
Musalla taşında yatan şu insan
Sonsuza yürüyüşün ilk adımında...
