yüzümde anlamsız boş ve çaresiz bir ifade..
her ne kadar da yüreğim gitmeni istemesede
dilim susmakla yetiniyor.
bunun işe yaramayacağını bildiği için..
gözlerimden akan herbir damla gözyaşı
yavaş yavaş,acı acı süzülüyor yanaklarımdan...
içim kanıyor,gözlerim ağlıyor,bedenim yaşam kaynağını yitirmiş,ellerim ellerinde değil,sımsıkı sarılamıyorum sana beni bırakma diyerek....
uykularım bölük pörçük.
rüyalarımda sana tam dokunacakken
birşey seni benden alıp götürüyor uzaklara.
öylece kalıyorum zifiri karanlığın içinde..
elim kolum bağlı izliyorum,geleceksin umuduyla..
aynı gerçek hayatta olduğu gibi değil mi?sevgilim...
sensiz ben ne haldeyim bir bilsen.
ah bir görsen gidişinle yarattığın şu eseri...
gelipte şu içine edilesi dünyama ışık olsan.
sanki gözlerime bir perde çekilmiş,
gözümün baktığı heryer karanlık.
göremiyorum,hiç birşey hissedemiyorum.
gidişinle beraber duygularımı,
benliğimi de alıp gittin..
bana sadece yokluğuna ağlamak kalıyor,
ne kadarda işe yaramasa,
avunuyorum gözyaşlarımla...
vakit geçmek bilmiyor,yüreğimde ki sızı dinmiyor.
her geçen gün yokluğunla kahroluyorum,kayboluyorum sensizliğin bıraktığı karanlık dünyamda...
biliyorum ki ben hiç mutlu olmayacağım ellerim ellerine kavuşmayınca...
semra
- 2006-08-23 09:26:58
