merhaba arkadaslar... benim acilen yardima ihtiyacim var... cok cagresizim.. konuyu anlatmaya kalksam nerden baslicagimi bile bilmiyorum...

1 ay önce evlendim... evliliyimiz birinci haftasinda balayindaydik.. esimin istediyi gibi oldu hersey... istanbula gittik... tahminimce onun oraya gitmek istemesinin sebebi ablasiydi.. ablasi bundan 3 sene önce kanserden vefat etti... geldikden sonra... hersey yine cok güzel cok iyi gidiyordu... birlikde yemek hazirladigimiz zamanlar oluyordu... istediyi herseyi yapiyordum... bi sabah beni dürterek uyandirdi.. bagiriyordu... kalk su isi hallet diye... dayanamadim erkenden kalkip halletdim... sonra gelip otururkene koltugun üzerinde tekrar uyumusum... o ise saat 15 e kadar uyuyup yanima geldi ve bana bagirdi.. önce yemek yok diye bagirdi... sonra kirici konusmaya basladi.. üstünü giyinip evden ciktigini söyledi ve onu dinlememek icin... daha fazla olmasin diye defolup gitmesini söyledim... gitmek yerine beni kirmak icin durup dururkene büssürü kiriici sey daha saydi.. konusmami istedi.. konusmaya basladigimdada arkasini dönüp gitti.. arkasindan gittim. dayanamayip bagirdim... kalkip hemen ocaya yemeyi koymustum tencereyi alip lavobonun icine attim... yapmiyorum yemek falan.. sana iyilik yaramiyor dedim.. geldi sacimdan tutup beni yatak odasina sürükledi ve dövdü.. gitgide baskalarini daha cok önemsemeye basladi... karsimdaki bi bakiyorum melek birde tam tersi olabiliyor... biraz sakince konusmayi denedim.. verdiyi cevaplar inanilmazdi... ölümden bassetdi.. niye yasiyoruzki sanki dedi.. nasil olsa toprak olucaz, kurtlar bizi yicek dedi.. birde önceleri evlencem sonra cocuk sahibi olucam diye uzun ömrüm vardi.. simdi evlendim ne kaldiki dedi... kimseylen paylasamiyorum... onu koruyorum.. ama cok gururlu birisiyim.. ezdirmem kendimi ama su an onun yaninda olmam ve yardim etmem gerektiyini düsünüyorum...