Kayıp Umutlar



yeşeren umut çiçeklerimizi
kırdı umut diye sevdiklerimiz
gençliğimizi aldılar
hani nerede o ideallerimiz
yeni bir dünya kurulacaktı hani
bizde yerimizi alacaktık
seneler geçti zaman değişti
düzene uydular hepsi
düzen değişecekti hani
olan gençliğime oldu yanarım
ben bir daha bu sözlere zor kanarım
ama malzeme bitmiyor onlara
yetişiyor yenileri ardımızdan
ben işte şimdi onlara yanarım