Şiir Nehri -1- [Arşiv]

Sendin O Işığı Söndüren

Beyaz, isimsiz bir zarfın içine
Kar doldurup göndermiştim sana...
Çünkü yüreğin;
Bir kar tanesi gibi soğuk
Bir buz damlası kadar hissiz
Ve bir o kadar da temizdi.
Bomboş uzanan gençlik yıllarımın
Anlamsız, uzun koridorlarında yitirmiştim seni
On sekizli yaşlarımın yaşam doluluğunda...
Yüz yirmi beş adımlık yaşantımda
Tekdüze ve anlamsızdı geçen günler
Kareli bir deftere yazılan
Ezberlenmiş
Ve körü körüne uygulanan
Bir formül gibiydi...
Akşamları oturur şiirler yazardım sana
Ela gözlerimde mor halkalar oluşana dek
Sense paranın önemini anlatırdın bana gün boyu
Sevginin boş olduğunu......
Günün son ışıklarına dek uzardı bazen bu sohbet.
Gülmeye alışık ela gözlerim
Hüzünle kahverengiye dönerdi o an
Bir burukluk dağılırdı yüreğimden tüm benliğime...
Anlardım ki bu sevda yalan...
Şimdi sevdamı denizlere savurdum
Buğulu gözlerle son kez el sallıyorum sana
Batan güneşin son ışıklarıyla
Ağladığım Akdeniz akşamlarında....
Sevdamı yaktım,
İsinden dağlandı yüreğim
Şiirlerim kül oldu bir mumun cılız alevinde
Yağan yağmura aldırmadan yürüyorum; koşarcasına
Içimde kopan fırtınayı duymadan
Islak Istanbul sokaklarında....
Hüzünleri neşeye çevirdim
Gündüzleri geceye
Işık olup bakıyorum şimdi sana
Düşünmeden üflediğin her mumun son alevinde...

MsXLabs Üye Girişi