Mahşere Kalmasın Hesabın sevgili
Susma,
Beni uçurumlarda ağlıyor bulmuşken
Susma ne olur.
Alevle yakılmış kelimelerinin biri bitmeden
Diğeri saplasın ciğerlerime.
Her kelimen ayrı bir hançer acısı versin yüreğime.
Yüreğinde yara bağlamasın çıplak öfkelerin.
İçinde kalmasın en gariz küfürlerin..
İşte bedenim burda,
Dilinin ucunda ne varsa say sayabildiğin kadar....
Boynumu yalnızlığın ayak ucuna bükmüşken,
Beni " bende " bu kadar zayıf yakalamışken
Ez, ezebildiğin kadar.
Öfkelerini kus avuçlarıma.
Acıma, merhamet etme.
Ölüm fermanlarını sun yaralı canıma.
Kendim düşmüşken uçurumlara,
Kendi yarınlarımı kendim hançerlemişken
Bir de sen vur, vurabildiğin kadar...
Tek bir kelime etmeden vur boynumu.
Hayatında biriktirdiğin öfkelerin hesabını
Fütursuzca benden kes sevgili.
Mahşere kalmasın hesabın..
Hançeri al, gözlerime sun.
Giderken son hediyen olsun kanlı hançerin.
Vur hadi, vurabildiğin kadar...
Hakkın varsa eğer hesabın mahşere kalsın sevgili.
Yok kalmasın diyorsan;
Bana gelen yolu,
Ve yüreğimin adresini biliyorsun.
Öfkelerini beline kuşanıp çık karşıma.
Doğrulttuğun namluya,
Yüreğimi usulca sürmezsem namerdim sevgili !
