Kehribar



Ateş dağlara doğru havalanırken
Zirvesinde bir şehir

Ufkun arkasına saklanan
Sürgün yemiş bir gömlek kehribar gözlü Munzur

Zülfikarı kımıldadıkça
Bir kaşık su kopartır fırtınalarda

Kan kokusu
Çığ düşer eteklerine

Yine de ağlar
Göz yaşı yerine gözeneklerinden süt ile

Dolu dizgin süsüdür tek başına ceylan
Cirit atar keklik'ler özgürlüğün uçuşlarında

Erişemediğim
Gözümde hepsi birer ressam
Çizilir kalem kalem tavşan bakışlarımda

Ceviz yapraklarının arasından ıslık çalışlarım
Havası uzun kavalı elinde
Çoban bakışlı türküler

Yaşamak senden öte boşluğu dolduran
Keşkek gibi efkarım sendin be munzur

İçte pür telaş
Fırat gibi delirmek
Bir de darbe Dicleden doyasıya yollar boyu
Buram buram buruşturur bir rüzgar
Elimde sen ...

Baktığımda biz hapis