Şiir Nehri -1- [Arşiv]

Gül!

Gül yaprakları tütmeye başladı,
Gül yaprakları nefese vurdu
Gülden tütsüler yaptılar evrene
Her gönül gül gül koktu.
Güller yağdı semadan
Nimet gibi rızk gibi basımıza.
Her damla bir gül yağı. her harfe vurdu.
ilk basta gül vardı kaplamıştı her yeri
verdiği rengi son anda gördük.
Bildik dikensiz gülleri
Kırmızısı, beyazı, pembesi,
Gül isminde birleşti.
Gül alındı, gül satıldı, gül tartıldı evrende.
Gül suyunu verdik hastaya şifa diye
Gül götürdüler gittikleri yerlere
Göz yasları gül gül aktı
Gül sevdiler, gül koydular kalplere.
Arılar bal yaptı gülden
Mum dilinde, lambalarda, gül yandı.
Gül takıldı parmaklara yüzük diye
Çok bilen güldü! ..
Az bilen gülleri sevdi.
Yaraların acısını güller geçirdi
Güller giydik, gül süründük, gül koktuk.
Gül doğdu ufuklardan, güller battı
Ömrümüzden, acı, dertler güller ile kayboldu.
Al gülleri al yanaklarda gördük.
Gül tozlarında, tarlalarında kaybolduk.
Gül fırtınalarında sevdi gönüller
Cefa sandığından, güzellik çıktı
Öldük, dirildik defalarca gul öldük
Gül şiirleri yazıldı, gül ilahileri söylendi.
Bin bir çile ardında,rengi geldi.
Her şeyin sonsuzluğa döndüğü gözden kaybolduğu,
İçin dışa vurduğu, masalların yok olduğu
Alemlerin karıştığı yerde de, bitişte de gül vardı.
Mezar taslarına işlenmiş, nakıs nakıstı...

Bu şiiri Bütün gönül insanlarına,
mistik aşıklara hediye ediyorum...
Hepsine benden birer kırmızı GÜL --',@,

MsXLabs Üye Girişi