Luce Irigaray
"Parlern Est Pas Jamais Neutre" (Asla Yansız Olmayan Konuşma) "La Sexe linguistique" (Linguistik Cinsiyeti)"Sexes et Geneologies" (Cinsiyetler ve Soy kütükleri) "Je tu nous: Pour une Culture de la Diffarance" (Ben SenBiz: Bir Farklılık Kültürüne Doğru) isimli eserleriyle ünlüdür.
Felsefeye psikiyatri ya da psikoloji alanından gelen Irigaray çağın önemli kadın düşünürlerinin başında gelir. Derrida'nın metafiziğin zorunlu kıldığı bastırma ve marjinalleştirmelere dair açıklamasından ilham alan Irigaray tüm dikkatini kültür tarafından baskı altına alınana yöneltmiştir. O nitekim kadının gerek metafizik ya da felsefede ve gerekse de kültürde dışlanmış ol­d uğunu öne sürer. Kadın Batı'nın kültürel imarjinerinde var değildir. Batı kültürü Freud’un Totem ve Tabu’sunun baba katlin­d en çok daha eski olan bir ana katli üzerine inşa edilmiştir.
Buna göre Irigaray öncelikle felsefe tarihinde unutulmuş olan kadını arar. O bu bağlamda görme duyusundannesne bilgisinden uzaklaşan ve özü varlığın formu gerçekliğin ölçüsü yapan Platon’dan başlayarak günümüze kadar olan bütün bir Batı felsefesi geleneğini eleştirir. Irigaray bununla da kalmayıp dildeki cinsel yönelimleri araştırmıştır. Kadının fallik olan dilde temsil edilmediğini öne süren filozofa göre iletişimde bulunmak ve başkalarıyla ilişki kurabilmek yani sosyal olabilmek için ka­d ınlar ya erkeklerin dilini konuşmak ya da kendi dillerini yaratmak zorundadırlar. Geleneğin kendisini eksik bir Gestalt erkek öznenin uçuk akıldışı hiçbir zaman tam olamayan bir yansıması olarak gördüğünü söylediği kadının dilde temsil edilmediğini tekrar tekrar ifade eden Irigaray özgül kadınca söylemin eski/yeni sözlerini egemen düzenin çeşitli şekillerde yıkıldığı köşe taşlarına yerleştirmeye çalışmıştır. Buna göre o kadın cinsel organının biçimiyle ilgili bambaşka yapılar ortaya atarak psikanalizin fallüsüyle alay etmiş erkek düşüncesinin kadın için aynada oluşturduğu imgeyi parçalamaya veya boşaltmaya kalkışmıştır.
Irigaray aynı şeyin kadının sosyal statüsü için de geçerli olduğunu dile getirdikten sonra kadının erkeğin erkeğin de kadının yerinde hiçbir zaman olamayacağı bir fark*lılık etiği geliştirmiştir. Bir cinsel farklılık etiğinin kadın jeneolojileriyle olan bağlarını yeniden kurması gerektiğini savunan Irigaray’a göre kadının jeneolojisini yeniden inşa etmek veya canlandırmak bastırılmış kadını desteklemek ona bir ifade imkanı kazandırmak kendine özgü kültürünü iade etmektir. O kadınların son yıllarda kazan­d ıkları hakların büyük bir bölümünün onların erkek postuna bürünmelerine izin veren haklar 9lduğunu iddia eder. Ona göre eşit haklara sahip olma ve hukuk düzeninin tarafsız olduğu mitosuna karşı farklılık ilk olarak haklarda kadınlar için ayrılık yapılmasıyla aşikar hale getirilmelidir. Zira bu durumda yapılan klasik hukukun erkek damgalı şekli karşısında kadınları eşitliğe zorlamak olacaktır. İkinci olarak da cinslerin hukukta ilk kez kendilerini göstermeleri gerekmektedir.
