Ağlayalım Atatürk'e

Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı

Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Memur mebusan ağladı

Atatürk'ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı

Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı

Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön'İsmet
Gözlerimiz kan ağladı

Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı

Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı

Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı

Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı

Aşık Veysel

İstiklal Savaşı'nda

Ağlamaktan gözlerin kızarmıştı akları,
Büyük yas karartmıştı kırmızı bayrakları
Boyunlar bükülmüştü, başlar durmuyordu dik,
Kendi vatanımızda gibiydik.

Anayurda dört yandan saldırmıştı düşmanlar;
Türkün büyük derdini Türk olmayan ne anlar?
Halife olanlarla bir, sultan olanlarla birlik;
Prensleri ediyor düşmana habercilik.
O günlerde bir ünlü ayak bastı Samsun'a,
Yürüdü etrafına umutlar suna suna;
Bu, ateşler içinden geçip gelmiş bir erdi,
Göğsünde toplanmıştı, milyonlarca Türk'ün derdi.
Bu milyonla dert ona veriyordu başka hız,
Yürüdü: Arkasında genç, ihtiyar, kadın, kız...
O kimdir?... Bakışları deniz kadar yumuşak,
Saçı, güneşi emmiş bir demet altın başak.
O kimdir?... Bir ulusun sesi vardı ağzında,
On beş milyonun nabzı çarpıyordu nabzın da,
O kimdir?... Geçtiği yer dönüyor gün vurmuşa,
Can veriyor sararmış ata, yaralı kuşa.
O kimdir?... Gözlerinde bir tılsım gizleniyor,
Bastığı topraklardan bahar filizleniyor...
Alev saçlı bir volkan bazı bir dağ başında,
Bazı beliriyordu bir damla göz yaşında.
Güneşten birer oktu Ondan gelen her emir,
Bu okların altında eriyor dağ taş, demir.
O kimdir?... Milyonla Türk birleşip bir tek olmuş...
Öz yurdun içlerinde düşman kurarken pusu,
Bir yandan yürüdü Halifenin ordusu.
Birisi gökyüzünden bombalar atıyordu,
Öbürü "tek bir " çekip "fetva" dağıtıyordu.

Bunların karşısında göğsü açık bir döken,
Süngüye, topa diyor: - Biz olacağız yenen!
Vatan sürüklenirken bir uçurum ucuna.
Kurşunlar gülle oldu, sopalar süngü oldu.
Bir kale heybeti var vatanın her taşında,
Her işin başında o, her iş Onun başında.
Ulus'un iradesi, azmi Ona verilmiş,
Bütün yöney elinde bir yay gibi gerilmiş.

Yusuf Ziya Ortaç