Çigan Müziği


ÇİGAN, (fr. tsigane ya da tzigane). Çingenelerin geleneksel müziği.
Çigan müziğinin kaynağı, değişikliğe uğramış geleneksel yerli müzikleri ya da özgül ve otantik müziklerdir. Orta Avrupa Çingeneleri'nin müziği, halk müziğinden doğmuş olmayan, batı (Viyana klasik müziği), balkan ve türk müziklerine dayalı macar ve rumen müziğidir Vokal çigan müziği, rapsodi tarzındaki duygulu halk şarkılarından oluşur. Liszt ve Brahms bu rapsodilerden esinlenmişlerdir. Modal bir müzik olan çiganın başlıca özellikleri, virtüozluk gösterilerine önem verilmesi, keman ailesinden yaylı çalgıların ve cymbalum gibi vurmalı çalgıların kullanılmasıdır.Rusya'da Çingeneler, kabarelerde koro halinde şarkı söyler, gitar, akordiyon ve balalayka eşliğinde dans ederler. Batı Avrupa Çingeneleri (ispanya'da gitano'lar, Fransa'da gitan'lar), eski ispanyol müziğini, özellikle de flamenco'yu sürdürürler. Bunların, yaşadıkları yöreye özgü bir repertuvarları vardır. Çigan müziğini yayanlar, tüm kıta Avrupası'na ve Amerika'ya dağılmış Balkan kökenli çingene topluluklarıdır. Dillerini ve inançlarını gittikleri yere götürürler ve soyadlarını mesleklerinden alırlar. Her kastın kendine özgü bir lehçesi, sözlü ya da sözsüz bir repertuvarı vardır. Bu repertuvar, kıtalar halinde doğaçlanmış şarkılardan, dans havalarından ya da son derece süslü ezgilerle kurulmuş çoksesli şarkılardan oluşur. Bunlara gitar ya da akordiyon eşlik eder. Değişik kaynaklardan devşirilmiş çeşitli öğelerin zenginleştirdiği çigan müziği, birliğini ortak çalış ya da söyleyiş biçiminde bulur: doğaçlama, uzun seslerden oluşan ağır bölümlerle hızlı bölümlerin birbirini izlemesi, aşırı duygusal anlatım, göğüs sesi, virtüözlük.

kaynak