hayat ne den bu kadar acımasız , neden bu kadar yorucu ,kendımı oyle yanlız hıssedıyorumkı ımrenıyorum bazen mutlu olanlara .Herkes bı dıkıs tutturmus gıderken ben neden bu kadar çaresız ve yanlızım .gun boyu arkadaslarımla gulup eğlenıyorum ama aksam olup o karanlık çöktugunde o tortuda çökuo tam yureğımın ortasına ,hiçbıseyden zevk alamaz gulemez konusamaz oluyorum bazen aglamak ıstıyorum aglayamıyorum bazende yalvarıyorum Allaha al canımı dıe olmıo bıtmıo, zmn o kadar hızlı geçıokı hıçbırsey anlamıoruz dıolar pekı bu zmn benım için neden geçmıor zmn kavramı gorecelı bı kavrammıdırkı çözemıorum mutlu olan çabuk olmayan için yaavas korkanlar için çok daha yavas geçıyor ama ben korkmuyorum çunku bu hayat denen meyhanede basıma gelebılecek en kotu seyı kabullenmısım ölumu daha ne korkutabılrkı lutfen yardım edın bı gun cesedımı bı kayalıgın altında bulmalarından korkuyorum tabı kendım ıçın deıl arkamda kalanlar için tabi arkamda biri varsa...