martılar ki sokak çocuklarıdır denizin...
umutsuz bekleyişlerin ve umuda çırpılan kanatların nadide bir portresidir onlar..
sevgiyi ve aşkı saklarlar sol kanadının en ucunda...
sevgiyi öğretirler onlar..
denizle sevişirler hergün..
beklentisizdir,karşılıksızdır...
hiç utanmadan sergilerler güzelliklerini...
yalnızlığın ortasında kalabalıktır onlar..
martılar ki sokak çocuklarıdır denizin..
sıfatsız cümlelerin noktalarıdırlar...
sadedirler..
çoğul zamanlarda muhabbettedirler...
denizle sevişirler hergün..
onlardan öğreneceğimiz öyle çok şey varki..
başın dönerken ayakta durmayı,her kanat çırpışında yalnız olduğunu bilerek kalabalığa kahkaha atmayı,sol kanadının en ucunu kullanmayı ve kırmamayı,denizde boğulmak yerine açılmayı...
onlardan öğreneceğimiz çok şey var...
HAYATI OLDUĞU GİBİ KABUL ETMEK GİBİ MESELA..
YALNIZKEN YÜREĞİNİN TAM ORTASINDA SEVGİLİYİ ANMAK GİBİ MESELA...
HİÇ UTANMADAN SEVMEK GİBİ MESELA...
ONLAR BİZİM ÇOCUKLARIMIZ...
