Hayata Dair

beyaz karanfil

rose9

Gökyüzünden berrak ve saf bir tane beyaz bir karanfil ayrıldı.
O kadar tatlı ve güzeldi ki yere süzülüp inene kadar gözlerim onu takip etti.
Ve artık yere çökmüştü…
Kirlerden siyahlaşmış olan yer, gökyüzünden inen
beyaz karanfil ve arkadaşları ile beyazlaşmış, parlamış, ve beyaz güller gibi olmuştu…
Birden kirli ellerimiz dokundu beyaz karanfillere…
Ağlıyordu karanfiller, üzülüyorlardı, hüzün bürüyordu karanfillerimin kalbini…
Ama ne çare beşerin bozuk eli değiyordu.
Bembeyaz karanfillerim kalbim gibi soluyordu...
Biliyorum kalbime de aynı eller değmişti.
Arıyordu kalbim beyaz karanfillerini…
Yavaş yavaş kalbim berraklaşacak ve beyaz gül gibi saflaşacaktı.
Evet evet, yavaş yavaş gözlerimden akan yaşlar kalbimin kirlerini temizleyecek ve berraklaştıracaktı.
Ama artık istemiyordum beşerin eli değmesin kalbime !
Beşer beni yıkmasın ! Kalbim artık kararmasın !

rose9

MsXLabs Üye Girişi