Martıların Sevgisi
Zamanın birinde kral kızı ve birde garip bir çoban yaşarmış. çoban kralın
kızına deliler gibi aşıkmış ne mutlu ki kralın kızıda çobana karşı boş
değilmiş ama kral bu aşka kesinlikle izin vermiyormuş her seferinde çobanı
dövdürüyormuş çobanda aşkını kalbine gömerek uzak diyarlara bir adaya gitmiş
adada ondan ve martılardan başka kimsecikler yokmuş çoban orda kala kala
artık martıların dilinden de anlamaya başlamış çobanın tek sırdaşı martılar
olmuş çoban martılara mektup vererek prensese götürmesini istiyormuş her
seferinde de güzelce götürüp geliyormuşlar.bir gün martının ağzında mektubu
görmüş kral ve kendinden utanmış demiş ki kendi kendine martıların bile
şahitlik yaptığı bu aşka ben neden izin vermiyorum diye sonra martının
ağzına bir mektup sıkıştırıp çobana götürmesini istemiş martılar mutlu
prenses mutlu kral mutlu ama çobanın hiçbir şeyden haberi yok martı mutlu
mutlu çıkmış yola mektup ağzındaymış sevincini arkadaşlarıyla paylaşmak
isterken heyecandan ağzını açmış ve mektup derin sularda kaybolmuş başlamış
martılar mektubu aramaya hep beraber çoban neden benim yanıma gelmiyorlar
artık martılarda benden bıktı diyerek kendini uçurumdan yere doğru bırakmış
ve kayalıklara çarparak parçalanmış ve ölmüş.işte sevgili okurlar martılar
o zamandan beri o mektubu ararlarmış hep denizlerde o mektubu bulunca o büyük
o ölümsüz aşkın geri döneceğine inanıyorlarmış.
