En iyisi mi susuş...

gözleri başka gözlerde...hapsolmuş..
elleri başka ten aramakta...
başka bir koku,daha başka bir sıcaklık..
haketmediğim yalnızlık..
iki kişilik yalnızlık...
üstüne ağırlaşan karanlık ve o...
onsuzluğa mı yanayım,karanlıkta kaldığıma mı?
yoksa...

en iyisi susuş...
ebediyete kadar susuş...
ama bu öylesine bir susuş değil,
vuslatsızlığın haykırışlarını barındıran
isyankar
....
en iyisi mi susuş...

her seferinde
iki kişilik yalnızlığım gelir aklıma
oturur,(o) susar; (ben) susarım...
bir gölge gibi takip eder beni
korkularım,tekliğim..
işte o an sarılırım en sadık sevgilime
kalemim...
bir tek o anlar beni..
(ben) susarım,(kalemim) susmaz...
ağlarım,o da ağlar...
kalemimden dökülüveren gözyaşlarım....

en iyisi mi susuş...