Aşkın Hikayesi
>Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
>Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.
>
>Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun
>üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.Aşk,
>adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar
>beklemek istemiş.Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye
>karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde,
>geçmekteymiş.Aşk, "Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye
>sormuş.Zenginlik, "Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş
>var, senin için yer yok." demiş.Aşk, çok güzel bir
yelkenlinin
>içindeki Kibir'den yardım istemiş. "Kibir, lütfen bana yardım et!",
>Kibir "Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi
>mahvedebilirsin." diye cevap vermiş. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk
>yardım istemiş: "Üzüntü, seninle geleyim." Üzüntü "Of, Aşk, o kadar
>üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var." Mutluluk da Aşk'ın
>yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşk'ın çağrısını duymamış.
>Aşk, birden bir ses duymuş. "Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."Bu
>Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu
>hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl
>edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım eden
>yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk,
>Bilgi'ye sormuş: "Bana yardım eden kimdi?" Bilgi "O, Zaman'dı" diye
>cevap
vermiş. "Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş
>Aşk. Bilgi gülümsemiş:
>
>"Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir"
