Rabindranath Tagore (1861 Kalküta-1941 Santiniketan/Bengal), Hint şair, oyun yazarı ve filozof.
Bengalli bir ailenin çocuğudur. Aydın ve bilge bir aile çevresinde yetişti. 1877'de hukuk öğrenimi görmek üzere İngiltere'ye gitti. Burada daha çok edebiyatla ilgilendi. Daha sonra ülkesine döndü ve 1901'de Santiniketan'da kendi adına bir okul kurdu. 1921'de yüksekokul durumuna getirdiği bu kurumda geleneksel Hint düşüncesinin ve çağdaş insancılık düşüncesinin bir arada öğretilmesine çalıştı.
Yine bu amaçla çeşitli dünya gezilerine çıktı ve bu gezilerde konuşmalar yaptı. İngilizler tarafından verilen "Sir" unvanını, 1919'da Amritsar'da yapılan katliamı protesto etmek için reddetti. 1913'te Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı. Tagor'un en önemli yapıtı 40 cilt tutan şiirleridir. Yapıtlarının tümünde Brahmanizm, gizemcilik ve insan sevgisi egemendir. Ressam ve müzikçi olarak da tanınan Tagor'a, Bengal dilini ve edebiyatını yeniden kuran adam olarak bakılmaktadır. Bazı yapıtlarını İngilizce olarak yazmıştır.
En ünlü şiir kitapları:
- "Sandhaya Sangit" (1881),
- "Gitancali" (1910),
- "The Croscent Moon" (Büyüyen Ay, 1913),
- "The Gardener" (Bahçıvan, 1913),
- "Fruit-Gathering" (Meyve Zamanı, 1916).
Oyunları arasında en ünlüleri:
- "Çitra" (1896),
- "Raca" (1910),
- "Dakghar" (Postane, 1912).
Bunların dışında
- "Gora" (1910),
- "Ghare Bhaire" (Yurt ve Dünya, 1919)
adlı romanları ve Hindistan'ın bağımsızlığını savunduğu "Svadeşi Samaj" (Ulusal Hareket, 1904) adlı siyasî içerikli kitabı en önemli yapıtlarındandır.
MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
