Yağmurla Ağla
Balkondasın,yağmur yağıyor,yağmurla birlikte sen de ağlıyorsun,gök gürültülerine karışan hıçkırığınla, büzüşen dudakların,belki ,kim bilir,niye,neden sorularıyla cevapsız kalanlara ağlıyorsun.
Bak ,karşı balkonun orda ki pencereye ...bir şey göremiyorsun değil mi?..perdeler kapalı..sımsıkı..orda insanlar var hem de çok kalabalık...içlerinde mutlularda var mutsuzlarda...sizin alt katta da öyle..çevrende de var bu insanlardan...yaşamda tecrübeler yaşanarak elde ediliyor..ağla tabiki..ağla yağmurdan da çok ağla...ama sakın gülmeyi unutma...küçüksün...başka insanlarda olacak yaşamında..bir gün, o balkondan kucağındaki çocuğunla ,yağan yağmurun toprağa karışmasını da,asfaltta kaymasını da akmasını da...birlikte izleyeceksin..içerden de anne hadii diye seslenen diğer çocuğunun derslerine yardım etmen için çağırmasını da duyacaksın...bir taraftan ocaktaki yemeği hatırlayacaksın..çalan telefonda,akşam eve gelirken bir şey lazım mı diyen eşinle de konuşacaksın...yemek sonrası çocukları alıp babanlara torunlarını sevdirmeye götürmeyi de düşüneceksin...ağla hadi durma daha çok ağla...niye ağladığını bilerek ağlaa…durma yağmurdan da çok ağla…kurulanmak için havlu da arama…ağla ki ıslansın göz yaşlarınla tenin, elbisen her yerin..yok yok..çökme sakın olduğun yere,çökme ..ayakta dur..dik durduğunu göster …iri durduğunu,gururunu göster…başını sakın çevirme, kaçırma yağmurdan….rüzgarda mı var biraz ..çok mu ıslandın? ıslanacaksın tabiî ki…hala ağlamaktasın..ama niye kimin için..gidenlere mi..gelmeyene mi? niye sini bul bakalım..
Yalnızmısın yapayalnız değil mi..sen mi istedin bunu… başkaları mı uygun gördü..bak hala içerdeki çocuk sana sesleniyor anne diyerek…kucağındakini de unutma…yaz yağmuru iyidir üşütmez…ama çocuklar üşür, sende küçüksün üşürsün, hadi durma orda, yeter bu kadar kendine eziyet …gir içeri,kurulan, yağmur suyuyla arındım de…güzellikleri düşün,yaşamayı en güzelinden hem de..onurla gururla şerefle…
Sen iyisin, iyi kal..küçüğüm.
