Meğer..
Yürümüşüm yıllar yıllı can kırıklıklarının üzerinde
Bir kelebeğin ömrü kadar sürmüş aşklarım
Son kullanma tarihinin geçtiği dostuklarım hala dolaptayken
Ben fark etmeden nasilda kırılıp parçalanmış beni uçuran kanatlarım
Elimdeki oyuncak zaferleri birşey sanıp taç takarken kendime
Aynalar meğer nekadar da yalancıymış
Ben gölgemi kendim kadar güzel zannederken
Aslında bedenim gölgemin karanlığıymış
Yaşamda sadece eglence aşk ve para menüsünü ısmarlarken ben
Madalyonun öbür yüzünde başka tadlarda varmış
Acıyı sadece kırmızı biberde var diye bilirken ben
Acı en sevdiklerimin birer birer kaybıymış..
Meğer dinlemeyi bilirsem çiçeklerinde bir dili varmış
Denizi izlerken eğer hissedersen,onun tuzlu elleri seni okşarmış
Yüreğim nekadar hevesi aşk zannetmiş meğer
Meğer ilk aşk anneye babaya olanmış..
Akıp giderken kum taneleri gibi saniyeler
Hayatın dalgaları neler götürmüş sahilimden?
Ve bir sonra ki dalga da ne getiricek denizinden?
Meğer ne çok kırmışım insanları
Ve özürlerle nekadar yapıştırmışım kalplerini
Kilo yapmayan üzüntüler içerisinde
Kimbilir nekadar aç kalmışım..
Meğer beni melek yapan babammış
Beni sihirli bir değneye inandırmış
Aslında sihir ondaymışta
Masalı bana anlatmış..
Meğer,nekadar "eğer"lerim varmış
Meğerlerimle nasilda karışmış
Cildim gergin olsada bu keşkeler ruhumu kırıştırmış
Meğer,dünya benim etrafımda değil
Ben onun etrafında dönüyormuşum
Oyuncak bebeklerin kırılan kollarını
Hayatın göz yaşı sebebi sanıyormuşum..
Meğer göz yaşı nekadar değerliymişte
Ben hep ama hep;
BOŞA HARCIYORMUŞUM...
Gerçekten yaşadığımı anlamak için
Sadece
Kendimi kanatıyormuşum
