Zoru Sevdim
Hep zoru sevdim,hep zoru istedim yaşamım da .Belki kolayı seçseydim kim bilir daha mutlu olurdum.Pişmanlık mı bu duyduğum,neden olmasın ,niye pişman olmayım.İnsanın kendisine itiraf etmesi kadar güzel olan ne var ki.İyi olanlarda benim pişman olduklarımda benim..Hiç pişman olmayan yok mu..Bunlar benim geçmişim hayır pişman değilim demek,çok doğru değil ki,kendini mi kandıracaksın,başkalarını mı ,Yaptığım işlerin kararların arkasında dururum…durursun da; bazı kararların yanlış.oda senın yanlışın ..onu arkasında niye durasın ki..Bir daha o yanlışları yapmamak zaten pişmanlık duymamakdır.Onurun gururun,sevginle yaşarsın koşarsın,istersin diye düşündüm ve yaşadım.
Ulaşılmazın çekiciliği,güzelliğin hayranlığı,şirinliğin cazibesi,bilinmeyeni keşfetmek,sıradan çıkıp sıra dışı,hoyrat sevdalar peşinde,ırak yollar peşinde yürüdüm,imkansızın, zorun, başarılması ,kavuşulması hep cezp etti..Çok da mutlu oldum zaman zaman.
O’na milyonlarca sayfalar arasında rastladım.Bilmediğim,tanımadığım,bana çok da garip gelen bir dünyada, kocaman renkli gözlerini açmış,beni bul çıkar aydınlığa,sev tut,özle beni diyordu,biraz tanımaya çalıştım,mutsuzluklar hep onunla olmuş,hayatını yazsa roman olacağını düşünen, aradığını yada onu arayanı o fark edememiş,hep kahır üzüntü,sıkıntı çile dünyasında bunalmış,geceleri yalnız yatağında hep ağlar buldum onu. Üzülmüştü, yıpratılmış,kim bilir neler yaşamış’tı bilmediğim,Tedirgin ürkek bir ceylan güzelliğinde boynu bükük,huzursuz,sessizce bekliyordu.Kimi mi?O da bilmiyordu ki?Bir gün biri çıkacak,belki her şey değişecek di.Daha farklı gülecek,daha farklı tutunacak’tı hayata,şimdiye kadar olduğu gibi,Ayrılıkları vardı,hasretlikleri, özlemleri, kavuşacakları vardı,,Belliki olması gereken bir ayrılık,ayrı kalınan bir parça,uzak diyarlar,uzak insanlar,hep onun peşinde koşan,yanlış insanlar,iyice tedirgin mutsuz,huzursuz etmiş’ti O’nu.Neden O’nu buluyordu bunlar,acaba hata kendisinde miydi,yada böyle düşünmüş müydü?Neler istiyordu oysa yeni hayatında,mutluluk,huzur,belki bir çocuk yada iki daha yapardı.Yaşadıkları onu daha da olgunlaştırmış,kendi ayaklarının üzerinde durmayı,açlığı işsizliği,mücadeleyi öğrenmişti.
Güvenmemeyi, hayal kırıklıklarını biliyordu.
Bir anda bir rüzgar esti sanki,aşk’tan sevgiden yana,içi ısınıverdi birden,bir tuhaflık başladı,aramaya,eksiklik hissetmeye,hat’ta evet evet ,özlemeye başladı.Bir anda dünyası değişebilir,belki budur beklediğim,aradığım ya da onun aradığı ben’miyim diye düşündü,,Heyecanı daha da arttı,kısa bir süre sonra daha da yakın olacak’tı ,yada olmayı düşledi,planlar yapabilir,sevebilir,belki hiç ayrılmayı bile istemeyebilirdi.Ama onun kafasında ki kalıplar,hassas olduğu konular,allak bullak etti beynini,rüya dedi buna,hat’ta hayal kırıklığı,içerledi,üzüldü,açıklama bile istemedi,anaç tavrıyla,sadece zaman istedi…belirsiz bir zaman,belki mi diyordu içinden,yada karşısındakinin şartları iyileşsin de öylemi gelsin di, bekler miydi acaba,ne zamana kadar,ne kadar,acelesi neydi ki?Değecek miydi?
O bu sorulara cevap bulmuştu sanırım,yada duymak istemediği cevabı almak istemiyordu.Yada zaten çekmemişti,bir an boş bulunup bir iki satır yazıp,geçiştirdiğim diye düşündü..Düşlerimdi birazı, diye kendini rahatlattı,Son konuşmasında sadece,gene konuşuruz diyebildi,veda gibi olmasın diyebildi sadece.
Çok zordu.Buda zor olandı,kendimde mücadele etme isteğini hissetmedi değilim, istedim de,yarının ne olacağını,ne getireceğini,hissettim sadece.Belki de onun şartları uygun değildi.Belki benim içinde bir rüyaydı.O’da zoru sevseydi..Gerçeğin ta kendisiydim.
